Temat urządzenia dziecięcego pokoju jakoś się u mnie zatrzymał, ale może to i dobrze, bo teraz czeka mnie zorganizowanie pokoju dla dwójki :) To będzie zdecydowanie wyzwanie, ale myślę, że syndrom wicia gniazda mi choć trochę pomoże.

Jakiś czas temu wpadłam na falę minimalizowania ilości posiadanych rzeczy (minimalizm teraz przecież w modzie) i staram się pozbyć mentalności chomika, choć to niełatwe. Jednym z efektów było pozbycie się połowy zabawek Don Filipka, a około dziewięćdziesiąt procent drugiej połowy wylądowało na strychu i co jakiś czas robię rotację. Nadal jednak uważam, że to za dużo, zwłaszcza że "lista życzeń" urosła do jakiejś niepojętej wielkości. I tak się zastanawiam właśnie, czy pokój dziecięcy i minimalizm w ogóle idą ze sobą w parze, czy to możliwe do realizacji.

Kusi mnie styl skandynawski, dużo bieli i naturalnych materiałów. W ogóle najchętniej przemalowałabym cały nasz dom na biało (mój mąż, będąc kawalerem miał fantazje na pomarańcze, żółcie i zielenie... eh), ale z tym chyba muszę jeszcze poczekać, Zebrałam więc trochę inspiracji na jasne, minimalistyczne, dziecięce pokoje. Może Wam też się spodobają?













Wszystkie zdjęcia i odnośniki do źródeł (a także wiele innych inspiracji) znajdziecie na mojej tablicy na Pinterest.

Rodzicielstwo to dla mnie sztuka podążania za intuicją. Nie przeczytałam zbyt wielu książek o rodzicielstwie. W zasadzie chyba jedyną, w całości przeczytaną przeze mnie książką w tej tematyce jest "W Paryżu dzieci nie grymaszą". Próbowałam przebrnąć przez "Język niemowląt" Tracy Hogg, wciąż stoją na półce książki o pedagogice Montessori, zaczęłam czytać nawet "Odkrycie dziecka", ale kiepsko mi wchodzi, tak więc cały czas poruszam się w swoim rodzicielskim życiu jak w dżungli (nigdy nie wiem, z której strony zaatakuje mnie jakaś mała małpka). Stawiam na intuicję, słuchanie siebie i słuchanie swojego dziecka, a to chyba wychodzi nam całkiem na dobre.

Kiedy byłam młodsza dużo rozmawiałam ze swoją mamą. Nie pamiętam z czyjej inicjatywy, ale pamiętam, że buzia mi się nie zamykała. Najgorzej było wieczorami, bo byłam nakręcona jak katarynka. Moja mama, mimo że ciężko zawsze pracowała i wcześnie wstawała, starała się poświęcić mi jak najwięcej uwagi. To procentowało, kiedy byłam nastolatką wiedziałam, że zawsze mogę się do niej zwrócić. Nigdy nie naciskała na mnie i zawsze poświęcała swoją uwagę, kiedy potrzebowałam.



Dzisiaj, kiedy sama jestem mamą, widzę że rozmowa może zdziałać cuda. Don Filipko, zapewne po mnie, jest gadułą do granic możliwości i potrafi cały dzień mówić (o ile w tym czasie nie je, bo jedzenie to jego druga ulubiona aktywność). Rozmawiamy więc o wszystkim: o chodniku, karmniku dla ptaków i o pani sąsiadce, no i o każdym krzaku i choince, które stoją przy naszej drodze ze żłobka, o kocie i o autach, i o samolotach, chmurach i deszczu. O wszystkim.
Siadamy na pierwszym schodku przed żłobkiem, kiedy go odbieram i słucham, jak opowiada swoim nie do końca zrozumiałym językiem o tym, co robił i co jadł (wspominałam już, że jedzenie to jedna z ulubionych aktywności?).
Rozmawiamy też wieczorami o całym dniu, o jego zachowaniu, o moim, o wydarzeniach z całego dnia, o wszystkim po kolei. Ja analizuję, tłumaczę, opowiadam, pytam co go złościło, co smuciło, a co cieszyło.

I widzę jak te wszystkie poświęcone minuty skutkują. Jak moje dziecko, które do tej pory wrzeszczało jak obdzierane ze skóry podczas kąpieli kładzie się w wodzie oparte o moje ramię, odchyla głowę i pozwala spłukać włosy bez płaczu i bez krzyku, za to z błogą miną. Ile mnie to kosztowało? Szczegółowe wyjaśnianie jak będzie działała nowa metoda kąpielowa, gdzie będzie płynąć woda i dlaczego uda się ominąć oczy i uszy. Setki słów dzień po dniu, kąpiel po kąpieli.
Widzę, że moje dziecko, mimo początkowych niechęci połyka sześć łyżeczek syropu z cebuli pod rząd, łyka witaminy i sam przychodzi zgłosić potrzebę odciągnięcia kataru, mimo że tego nie lubi.
Nie wyobrażam sobie aplikacji leków na siłę, bez komentarza z mojej strony, wrzucania dziecku tabletek do gardła czy wiązania go do zakropienia nosa czy oczu. Czasami musiałam czekać aż moje dziecko powie sto razy "nie", żeby za sto pierwszym otworzyć usta i połknąć na przykład antybiotyk. Ale opłacało się.

Wciąż walczymy z jego złością, z biciem i rzucaniem się na ziemię. Czuję, że musimy to wszystko jeszcze tysiąc razy przegadać, przeanalizować i wytłumaczyć sobie w miłości. Bo widzę, że to skutkuje. Że moja złość, nerwy i mój krzyk tylko pogarszają sytuację, nasilają jego nerwy i włączają autoagresję na poziomie zatrważająco wysokim, podczas gdy spokojna. pełna troski i miłości rozmowa zmienia jego nastawienie do rzeczywistości.

I chcę wierzyć, że za dziesięć, piętnaście, czy czterdzieści lat mój syn będzie w stanie poradzić sobie z życiem, ze sobą, z problemami. Wierzę, że będzie z tych, którzy będą próbowali zrozumieć zamiast osądzać innych.
I że nadal będziemy rozmawiać. Może już nie pierwszym schodku przed żłobkiem, ale wciąż równie intensywnie i o wszystkim.

Lubię oglądać seriale. Odkryłam ostatnio, że w stresujących okresach, kiedy funkcjonuję pod dużą presją potrzebuję mieć punkt, w który skieruję swoje myśli i zresetuję umysł. Nie potrafię ot tak po prostu poleżeć ani iść na spacer, bo moje myśli ciągle biegną do obowiązków, zadań i całego tego pakietu stresu. Dlatego potrzebuję czasem odpalić Simsy albo SimCity, albo dać się pochłonąć jakiemuś serialowi.

Sporo oglądałam, sporo tytułów próbowałam polubić, a przez niektóre przebrnąć na siłę i tak w mojej czołówce pozostały trzy seriale, których kontynuacji doczekać się nie mogę:





Wychodzi na to, że jestem zmienna jak pogoda, bo w jednym przeglądzie kulturalnym pisałam, że czwarty sezon oglądam z przyzwyczajenia, a teraz nie mogę doczekać się piątego. Nadal Carrie działa mi na nerwy do oporu, ale czwarty sezon na prawdę mi się podobał. Dużo zwrotów akcji, ściskające gardło momenty. Uważam, że usunięcie z serialu Brody'ego (jednego z głównych bohaterów pierwszych trzech sezonów) było najlepszym z możliwych posunięć scenarzystów.
Piąty sezon ma nas przenieść do Berlina, przeskok czasowy ma wynosić około dwa i pół roku, a Carrie nie będzie już agentką CIA. Zobaczymy, co z tego wyniknie.





Być może nie jest to najwyższych lotów produkcja, efekty specjalnie nie urywają tyłka, a historie wydają się banalne to jednak dałam się wciągnąć maksymalnie.
Once Upon a Time to serial, w którym bohaterami są bajkowe postacie, m.in.: Królewna Śnieżka, Zła Królowa, Mulan, Kopciuszek, Czerwony Kapturek, Bella, Robin Hood itd. Pierwszy sezon był super i pomysł przeniesienia bajkowych historii na grunt współczesny i połączenie ich wszystkich w jedną całość (wiecie, Królewna Śnieżka zaprzyjaźniona z Czerwonym Kapturkiem na przykład) był wyjątkowy według mnie. Wszyscy bajkowi bohaterowie zostali przeniesieni z Zaczarowanego Lasu do Storybrook - miasta w naszym świecie, z powodu klątwy rzuconej przez Złą Królową. Tylko Wybawczyni - córka Królewny Śnieżki i Księcia, cudem uratowana przed klątwą może uratować ich i złamać moc klątwy.
Im dalej w las z sezonami tym więcej zawiłości, zmian bohaterów i historii, OUaT miał lepsze i gorsze chwile (najmniej podobał mi się chyba sezon z bohaterami z Krainy Lodu), momentami miałam ochotę wyć do księżyca z powodu nieścisłości czy zamotanych do granic możliwości historii, ale wiernie przetrwałam gorsze momenty i czekam na nowy sezon. Zwłaszcza, że w piątym sezonie Wybawczyni ma przejść na ciemną stronę mocy ;)






Nigdy nie spodziewałam się, że wciągnę się w polityczny serial. Celowo odkładałam decyzję o obejrzeniu House of Cards miesiącami, aż w końcu zaczęliśmy go z mężem oglądać w jakiejś przerwie między kolejnymi sezonami Gry o Tron. Szybko się wciągnęliśmy i mimo tego, że jest do granic możliwości "przegadany" to montaż, techniczna realizacja i sposób w jaki trzyma w napięciu spowodował, że osobiście uznałam go za swoistego typu fenomen. Osobiście lubię HoC oglądać jednym ciągiem. W pewnym momencie trzeciego sezonu trochę straciłam na zapale do oglądania i myślałam nawet, że po tym sezonie się pożegnamy, ale to w jaki sposób się zakończył powoduje, że nie mogę się doczekać kolejnego. Czuję w kościach, że szykują się duże zmiany.


A Wy oglądacie seriale? Macie jakieś ulubione? Przyznam, że jestem trochę na serialowym głodzie, bo True Detective nie spełnił moich oczekiwań, The Following również, do nowego sezonu Gry o Tron jeszcze kupa czasu, a te trzy niby w zasięgu wzroku, ale jeszcze trzeba trochę poczekać. Podzielcie się swoimi faworytami!

W ostatni weekend sierpnia wybrałam się na blogowe spotkanie w sąsiednim mieście zorganizowane przez Marcelinę, Magdę i Pawła - "Sosnowiec Łączy Blogerki", które odbyło się w Maglu Kulinarnym. To było dla mnie pierwsze tego typu spotkanie (do tej pory bywałam tylko na bloSilesiach - pisałam o nich tutaj i tutaj, no i na BAM w Krakowie - relację z niego popełnilam tutaj), po pierwsze ukierunkowane parentingowo, po drugie ze sponsorami, giftami i warsztatami tematycznymi.

Podczas spotkania odbywały się warsztaty kreatywności (ze Skrzydlatą Żyrafą), warsztaty kosmetyczne (Plus dla skóry), warsztaty dotyczące wyboru wózków dla dzieci (BabyDesign) i warsztaty z EvoKids na temat wychowania. Z tego powodu mam trochę mieszane uczucia względem spotkania. Całkowicie rozumiem, że sponsorzy mają swoje oczekiwania i wymagania względem takich spotkań, ale na przykład warsztaty z BabyDesign były najsłabszą częścią całego spotkania. W zasadzie to były bardziej prezentacją trzech modeli wózków i ogólnych informacji na temat wyboru wózka, które powiedziałby nam każdy sprzedawca w sklepie dziecięcym i zaprezentował te same atuty wózków.

Z drugiej strony gdyby nie warsztaty kosmetyczne, które w dużej mierze też były prezentacją marki Plus dla Skóry, nie dowiedziałabym się o nich (zwłaszcza, że marka nie inwestuje w żadną reklamę i jest dostępna tylko w aptekach), a po testach kremu i szamponu czuję, że zostanę ich stałą klientką (na pewno Wam o tym wspomnę jeszcze, tylko jeszcze trochę ich poużywam, żeby mieć 100% pewności co do jakości i działania).

Z kolei warsztaty z Dominiką Matczak z EvoKids dużo mi dały zarówno do myślenia, jak i do wprowadzania w życie. Poznaliśmy różne rodzaje komunikatów, sposoby jak rozmawiać z dziećmi i wprowadzać zdrowe zasady w domu oraz jak być asertywnym będąc rodzicem. Dużo fajnego materiału, dobrej wiedzy i możliwości do dyskusji.












Największą zaletą (jak zawsze) takich spotkań są relacje i możliwość poznania nowych osób, a także spotkania się z tymi z dawna nie widzianymi. Cieszę się, że w końcu udało mi się poznać z Magdą Matrioszką (to ona robiła te wszystkie zdjęcia!), która jak się okazało mieszka obok mojej teściowej, a do tej pory nie dane było nam się spotkać. Wiadomo, im bliżej tym dalej ;)
Nawet jeśli kogoś nie udało mi się poznać osobiście to dzięki temu spotkaniu trafiłam na wspaniałe blogi, które wiem, że będę regularnie odwiedzać (podlinkowałam wszystkich na samym dole, żebyście też mogli znaleźć te fajne miejsca!)

Fajne było jeszcze to, że całe spotkanie miało tez na celu wsparcie świetlicy przy szkole Zespole Szkół Specjalnych nr4 w Sosnowcu oraz FUNDACJI PRZYSTANEK SCHRONISKO. Cegiełki, które każda z nas kupiła były właśnie na ten cel przeznaczone. Ponad to można było przynieść książki, zabawki lub inne przedmioty dla dzieciaków, które są pod opieką wspieranej świetlicy.
To była na prawdę dobrze i miło spędzona sobota!




SPONSORZY I PARTNERZY SPOTKANIA: 
BABY DESIGN  / Wydawnictwo ZAKAMARKI / SŁONECZNA TŁOCZNIA / JUPI PARK /  Wydawnictwo DWIE SIOSTRY / BONDUELLE / ATRIA Centrum Stomatologii i Medycyny / JOKO / Wydawnictwo SKRZAT / CHICCO / St.Majewski / Moje BAMBINO / NIKKA / NUDNY ZENEK / POMPONOVE / URZĄD MIASTA SOSNOWIEC / WHITE PLACE /PRACOWNIA ART FLOR  / TEEKANEE / WYDAWNICTWO BIS

UCZESTNICY: 
Skrzydlate Rogate || Sroka O || Mummy's World || Chwile Macierzyństwa || Optymistyczna Mama || Znaczki jak robaczki || Pranie Maglowanie || Podróże Kasi || Hutosia || Zosinkowo || Moje Skarby - Mamaka || Małe Łapki || Boombom || Madziusiowo || Mama w biegu || Dzieciorka || Mamuszka || Mon Petit Monde || Nasza droga do || Mama ahoj || Made by Kocikowo || Babatu || Mama bloguje || Mamom Polecany || Matrioszka || Tosinkowo || Sandi Beauty Lifestyle || Taliwzmianki || My Lifestyle || Rysotki