to teraz będzie się działo ;)

Działaj z tą firmą, ale poza wiarą to trochę kalkulacji też zrób:)Co do kury domowej, to przecież można to nazwać inaczej - matka/żona dbająca o dom, ale... i o siebie, więc jest i obiad na stole choć 3x w tygodniu, (resztę robi mąż lub restauracja), pranie zrobione, a manicure i kolejny post też wykonany. Powodzenia. Jestem przekonana, że tak właśnie u ciebie będzie, a tym samym motywuję siebie:)

Nie no całkiem fajnie jest, ale... Właśnie. Te wszystkie bluzki, minibluzeczki w keczupie czy też majonezie czy też lodach, bielizny nie tylko stopne ale i kurdupelkowate, ehhhh... I tak biega się pomiędzy tym wszystkim a Skrzatem krzyczącym, że "inna baja" czy tez coś pomóc w konstrukcji lego duplo.
Swoją drogą przy okazji klocki polecam. U mnie w sklepie z zabawkami są do wyboru te albo jakiejs firmy hamer czy coś takiego. Nigdy tego nie kupuj, bo mają ostre brzegi. Sama stanęłam jednym palcem i po prostu... Omine ci szczegółów. Swiętej Pamięci pazur zapewne też przeklina tego producenta...

I jak Mały zacznie chodzić... Zapomnij o samotności w wc. Zapewniam cię, że będzie go bardzo interesowało co też mami tam robi i widzieć i dołączać się do kąpieli po namyśle.

Widzę, że nie tylko ja mam kryzysy sprzątania prania i wymyślania co by tu przygotować dla Nas - Skrzaciok nieodmiennie woli kluski i paluszki rybne lub panierowanego kotlecika, wszystkie inne nasze wymysły ma w poważaniu, więc cóż.
A koty to najlepszy towarzysze czy to do bycia kurą domową czy pracującą w domu menager ;) One rozumieją nas najlepiej.

Choć. Z jednym szczegółem.
One nie rozumieją czemu nie porzucimy naszych zabawek (pranie, sprzatanie, praca) dla drzemki w ciepłym słońcu. Dziwne, nie? ;)

Nic nie trzeba i nic nie musimy. I tego trzeba się trzymać.
Jak już to chcieć :)

PS. Pamiętam, że kiedyś jak byłam w ciąży pytałaś mnie o jakieś rzeczy - zapomniałam spytać - sprawdziły się? :)

No ja nie wiem co jest z tymi skarpetkami. Mój mąż ma dwie szuflady skarpet i zamiast z czasem ich ubywać to mi się wydaje jakby one się tak rozmnażały. Brrr...

Ja od roku siedzę w domu. Postanowiłam założyć własną firmę i dziś wiem, że to był błąd. Kasa w sumie taka sama a roboty 5 razy więcej. Kończę więc to wszystko i uciekam do pracy... no takiej poza domem. Skończy się przesiadywanie w szlafroku do 12.

Zdecydowanie nie każdy jest stworzony do takiej roli, na szczęście! :)
A te skarpetki to też moja zmora, co więcej - nienawidzę tego prać, bo potem rozwieszanie tej drobnicy trwa pół godziny ;)

Kiedy Tymek zaczął chodzić to wręcz roboty mniej miałam, a dni milej spędzałam :) Zrobił się niezależny i za mamą nie biegał wszędzie!

Żelku mój drogi, co Ty mi z głową zrobiłaś!
Najpierw uświadomiłam sobie, że siedzą w domu od lutego 2011 roku!!!
Potem próbowałam sobie przypomnieć, kiedy ostatnio był obiad...
Na końcu spojrzałam jak wygląda mieszkanie...!
Olaboga! Jak dobrze, że za tydzień do pracy!

achhh... u mnie też aktualnie- pranie, internet, sprzątanie, itp, itd. ale ale- ja to nazywam Wiciem Gniazda ;P
póki co....póki co...

Ja z chęcią spróbowałam roli kury domowej, lub, jak to pięknie określamy, home managera, ale faktycznie na dłuższą metę jest to nieciekawa opcja. Cichaczem marzę o tym, żeby już wrócić do pracy. Jednak druga część mnie pamięta o tym, że jak będę z niej wracać, to niestety drugi etat domowej kwoki będzie czekał.

coś czuję, że nadchodzą ogromne zmiany ^^ buziaki dla Bobaska :)

Zastanawiam się jak to będzie w moim przypadku... kiedyś :)

powodzenia w wyjściu z roli

a ja tam lubię siedzieć w domu, byle tylko dziecka się pozbyć do przedszkola :) i szukam sposobu, by ten stan rzeczy jeszcze dłużej (właśnie mijają 3 lata) utrzymać i jakoś zarabiać na siebie

Powodzenia i dużo sił na przyszłość :)

A ja jestem jeszcze na etapie "lubię być w domu". Tylko z uczelnią na bakier i to mi szalenie doskwiera, nie ukrywam. Nie mogę się do tego zabrać, bo naokoło tyle przyjemności w postaci syna i męża:)

Trzymam kciuki za to Twoje ADHD!

Byłam w domu przez rok i dwa miesiące gdy postanowiłam oddać córkę do żłobka i pójść do pracy. Czułam się jak wyrodna matka i płakałam. No bo jak to, dziecko do przedszkola, z przedszkola odbiera niania... a mnie się praca nijak nie kalkuluje finansowo... No ale zdrowie psychiczne uznałam za ważniejsze. W domu było czysto i obiad był. Ja jestem zadaniowcem więc jak zaplanuje kilka rzeczy to je w przerwach od internetu :) wykonam. Wracałam z pracy zmęczona i zadowolona, ale jak Mo pisze, drugi etat czekał.

Teraz jestem w domu dłużej. Synek ma już rok i cztery miesiące i też mam dość. Zadania wykonane, ja mam czas na wszystko. Na książki, seriale, internet, wypieki, gotowanie i paznokcie. Tylko mąż tak późno wraca do domu, bo ktoś musi na nas zarobić, że mi się odechciewa. Ale dopóki się wkręcił w taką a nie inną pracę to ja do pracy nie pójdę. Bo nie zarobię nawet na nianię. A żółobek odpada bo jak dzieci zachorują w ziemie to kto z nimi w domu posiedzi? Załamuję się momentami. A zima idzie i wyjść mniej będzie i się zakiszę w tym mieszkaniu.

Home manager. Fajnie brzmi. Kura domowa to ciężka praca i gdybym otrzymywała za nią wynagrodzenie czułabym się lepiej. Miałabym przynajmniej środki na to by rozwijać siebie i rodzinę, i na to by wyjść z domu nie tylko do piaskownicy.

kiedyś przeszła mi przez głowę myśl o byciu kurą domową (w moim przypadku bez dzieci), wiesz, gotowaniu obiadków, pieczeniu muffinków i dekorowania domu kwiatkami. zaraz potem spojrzałam na siebie, na swój tryb życia... grubo mnie popierdoliło z tą myślą. :D

Ja nie mam wyrzutów sumienia, że Duży Maks nie pośpi i nie będzie szczytu szczęścia. Wiele razy w swoim życiu wstawałam do pracy po zaledwie 3 czy 4 przespanych godzinach i jakoś się dało, więc co to dla niego. Rodzicielstwo to w końcu wyzwanie!
Na szczęście Pulpet zazwyczaj słodko przesypia czas mojego treningu, obudził się tylko kilka razy. U niego ogólnie różnie z tym budzeniem, jednak poranki są chyba najlepsze i najpewniesze, nie ma wtedy prawie nigdy kolki, także dla mnie to idealna pora by wymknąć się z domu na poranny jogging. Ale gdyby to późnym wieczorem miałby być najspokojniejszy to prawdopodobnie wtedy bym biegała.
A tu zrobiłam hardkor, rano biegam a wieczorem lecę na siłownię lub fitness ;) Duży Maks nie ma szans na odpoczynek, w każdej wolnej chwili musi być czujny, ale... ja zajmuję się Pulpetem cały dzień i całą noc - to zupełnie jak praca, tylko dużo więcej godzin, więc przynajmniej jest sprawiedliwość.

Kurwa domowa, niby coś porobić, internet, wyprasować, internet, a później się okazuje, że nic nie zrobione i do nowa. Ble. Powodzenia. :)

Hahaha, uwielbiam Cię czytać, zawsze się uśmiecham :) :*

Też nie wyobrażam sobie siebie w roli kury domowej. Kiedy jadę do rodziców z przykrością patrzę na moją sąsiadkę, która jest pełnoetatową home managerką i widać po niej, że chciałaby się wyrwać. Dom i rodzina są najważniejsze, ale jeśli raz na jakiś czas nie można się wyrwać, nie da się tym w pełni cieszyć :)

trzeba mieć też jakieś inne zajęcie!:)
obserwuje;)

pierwsze zdanie rozwaliło mnie na łopatki ;) i podziwiam Cię, ja w tej roli nawet miesiąca bym nie wytrwała... ;)

Ja ostatnio nawet zamarzyłam o byciu kurą domową :) Ale to też na pewno podobałoby mi się dość krótko - tak dla odpoczynku. Powodzenia ze zmianami!!!

Jestem na 2 miesięcznym bezrobociu - jutro minie półmetek. Siedzę w domu miesiąc i już widzę, że nie wszystko ze mną w porządku. Może dlatego, że nie mam kota tylko psa ale też z nim gadam. Seriale jak zawsze kochałam, tak teraz ich nie cierpię. Książki, jak miałam tony do przeczytania, tak teraz żadna nie jest wystarczająco pociągająca. Pozostało tylko bić głową w blat biurka i odliczać dni do końca :)

Powodzenia z nowym pomysłem!
Ja jestem na etapie fascynacji siedzeniem w domu i chciałabym, żeby to mnie czekało :)

Też nie spełniam się w roli kury domowej. Nic a nic. Wiecznie wszystko czeka na mnie w domu. Trudno.

BOŻE DZIEWCZYNO JAK TY TO ROBISZ ŻE ZAWSZE TRAFIASZ W SAMO SEDNO. Moja Zołza ma już prawie 8 miesięcy (jeszcze tydzień!), a mnie dopiero teraz powoli udaje się okiełznać obowiązki kurodomowe. I to nie do końca, bo jak w momencie zamieszkania z Jeszcze Niedoszłym byłam kucharskim dnem tak jest do tej pory :D ale moje bałaganiarstwo powoli staje się mniej wszechobecne. tylko ta koszmarna niechęć do odkurzania, ołGad, już wolę myć gary. a trzeba się z odkurzaczem zaprzyjaźnić, bo Zołzuleńka już prawie raczkuje.
mam nadzieję na dalsze posty tego typu, bo o ile mi raźniej z myślą, że nie jestem jedyna! Serdeczne buziaki dla Ciebie i Potomka :)