♦ Sprawdzać pocztę i facebooka maksymalnie 3 razy dziennie - wciąż średnio mi to wychodzi. Jestem całkowicie uzależniona od kontrolowania tysiąc razy dziennie czy czasem nie dostałam jakiejś odpowiedzi na maila, albo informacji na facebooku. Chyba zacznę robić 5 przysiadów za każdym razem, kiedy niekontrolowanie wejdę po raz kolejny na FB lub na pocztę. Może przy okazji uda mi się szybciej urodzić xD

♦ Robić listy "DO ZROBIENIA" na każdy dzień - Udało się. Cały tydzień miałam zaplanowany, udało mi się wykonać większość rzeczy z listy, choć nie zawsze do nich zaglądałam. Uważam to za postęp. Nie jest źle, w tym temacie pędzę dalej.

♦ Ograniczyć czas spędzany w internecie - udało mi się tylko trochę i to w sumie nie z własnej woli, bo w tym tygodniu problemy z internetem przeszły moje najśmielsze oczekiwania, więc czasami pół dnia go po prostu nie było, więc i mnie w nim nie było. Ponadto miałam masę spraw do załatwiania w związku finalizowaniem wyprawki, więc dużo przebywałam poza domem.

♦ Zrealizować przynajmniej 3 zlecenia. - dupa blada, nie do końca mi to wyszło, bo udało mi się ogarnąć tylko 2 i to na ostatnią chwilę, więc nie wiem czy się to liczy. Wylatuje mi z głowy non stop, co i na kiedy mam do zrobienia, a muszę odgruzować się ze zleceniami, najlepiej zanim się rozpakuję.

Nie ma tragedii, ale szału też nie ma, więc nie ma się czym chwalić. Samodyscyplina to coś, w czym nie jestem dobra, ale wciąż się uczę. Zaczynam powoli dostrzegać, gdzie popełniam błędy i gdzie powinnam zmienić taktykę. Widzę, że wpadam w trochę błędny cykl planowania, bo lubię planować i poświęcać temu czas, czuję się w tedy "like a boss", że wszystko mam ładnie poukładane, ale ciężko mi idzie poświęcanie czasu na wykonywanie zaplanowanych działań. Praca nad samodyscypliną będzie chyba głównym punktem mojej walki o organizację.

Tydzień 3 wyzwania:

Jak wspomniałam w sprawozdaniu - czas popracować nad samodyscypliną. Chciałabym, żebyście mi w tej kwestii pomogli.
Co sprawia, że mimo niechęci, zmęczenia, braku motywacji wstajecie i idziecie wykonać jakieś zadanie? Co sprawia, że nie przesuwacie zadań na kolejny dzień, ale zbieracie się w sobie i dokonujecie kolejnego kroku w kierunku jego wykonania? Macie jakieś swoje magiczne sposoby?


Ja nie mam, nie ukrywam tego, dlatego tak ciężko jest mi być dobrze zorganizowaną. Jednocześnie nienawidzę presji, kiedy wszystko już mi się wali na głowę i wiem, że muszę włączyć najwyższe obroty, żeby wykonać wszystko, co miałam do wykonania. I choć ta presja stawia mnie do pionu to szczerze jej nie cierpię. I trochę się boję, że moje dziecko będzie przeze mnie znerwicowane i nadpobudliwe, bo cały czas stresuję się rzeczami, które mam do zrobienia i natłokiem obowiązków, których wcale tak dużo nie jest (pisałam o tym w poprzednim sprawozdaniu).

Problemy leżą w głowie, głęboko zakorzenione i ciężkie do wyplewienia. Wierzę jednak, że nie jest to niemożliwe. Muszę tylko chcieć.

Jednocześnie nie chcę zwariować i wszystkiego podporządkować planom, listom i sztywnemu trzymaniu się reguł. Jednak czy da się tak "na luzie" osiągnąć stan, o jakim marzę? Czy może lepiej najpierw "spiąć poślady", zaprzeć się i działać ściśle według reguł, a dopiero potem rozluźniać swoje działania?
Jak sądzicie?

"Stosowanie ZTD przede wszystkim odciąża umysł – uwalnia go od ciągłego myślenia o zbliżających się terminach. Poza tym porządkuje wszystkie projekty i pomaga podjąć dobre decyzje co do dalszych kroków. Pozwala działać lepiej i szybciej, umożliwiając efektywne wykonywanie wcześniej zaplanowanych zadań. Efekty są zaskakujące. Robię znacznie więcej w tym samym czasie co kiedyś, jednocześnie będąc bardziej skoncentrowany i zrelaksowany." 

♦ Zrealizować 3 zlecenia - cel: 100% i nie przewiduję porażki!

Dziś trochę monotematycznie. Mam nadzieję, że już w tym tygodniu pójdzie mi lepiej i zrobię porządny krok do przodu, a nie tip-top.Bo najbardziej pod słońcem potrzebuję, żeby mieć w sobie pokój, a nie chaos i hałaśliwe krzyki w głowie "masz to i to do zrobienia!" itp. Potrzebuję uwolnić swój umysł, przetransformować go, żeby móc się w końcu skupić na priorytetach, o których pisałam tydzień temu.