Ten rok był dla mnie dobry i niedobry jednocześnie. Patrząc na to z perspektywy okazji, które przegapiłam, zawaliłam i nie wykorzystałam - był tragiczny, ale z tych klęsk i porażek to mogę co najwyżej wnioski wyciągnąć, a nie załamywać się. Było też wiele fajnych i pozytywnych momentów, wiele się nauczyłam i chyba już uporządkowałam swoje priorytety, cele i plany tak, że jestem zadowolona i pewna swego. Wiem dokąd zmierzam i wiem, co chcę osiągnąć, dlatego lista planów na 2015 rok jest precyzyjna i szczegółowa (pierwszy raz w życiu mam tak klarowne plany na kolejny rok, ale o tym innym razem).

Wiele w tym roku robiłam, ale całość tego czasu była poświęcona głównie na bycie mamą. 
To był bardzo intensywny rok macierzyństwa dla mnie. Okres w jakim znalazło się moje dziecko był hardkorowy i przeszedł moje wszelkie oczekiwania.To był właśnie ten rok, kiedy Don Filipko nauczył się wstawać, chodzić najpierw przy meblach, potem normalnie chodzić, a jeszcze później biegać, sam chodzić po schodach, dokazywać, skakać, samodzielnie jeść, pić ze szklanki, mówić "mama", "tata" i "kotko", używać w nadmiarze słowa "nie", wykazywać niechęć do wózka i okazywać swoje niezadowolenie w sposób nad wyraz ekspresyjny.
Całe to rodzicielstwo to niezła szkoła życia, cierpliwości i organizacji (choć w tym ostatnim nadal jestem beznadziejna). Lawirowanie między humorami syna, jego potrzebami, a własnymi aspiracjami nie jest rzeczą najłatwiejszą na świecie, dlatego w dwa tysiące piętnastym zapisujemy Młodzieńca do żłobka. Niech się dzieje.