Wiecie, że do świąt zostało 46 dni? To koszmarnie mało! W zeszłym roku przeżywałam stresy już we wrześniu, a koniec końców zmyliśmy się z mężem na czas świąt z domu, żeby spędzić ten czas na spokojnie (wiadomo, w ciąży byłam i stresów nie chciałam). W tym roku jednak nie wypada mi już uciekać przed tym, co nieuniknione i najwyższa pora zmierzyć się ze swoim "Goliatem", bo Wigilia ma się odbyć u nas. Ech.

Zawsze powtarzałam, że nienawidzę świąt, nienawidzę ich komercyjności i sztuczności. Okazywałam poirytowanie na wszystkie te girlandy, światełka i czekoladowe bałwanki patrzące na mnie natrętnie z każdej strony. Emanował ode mnie wielki, świąteczny hejt. 

Ale przyznam się Wam, że mam głęboko w sobie takie marzenie o naprawdę miłych, przyjaznych świętach. Takich, podczas których ludzie są dla siebie mili i uprzejmi, panuje ciepła atmosfera i aż chce się być razem.

Przez większość mojego życia do stołu wigilijnego siadałam z moją mamą i z babcią, byłyśmy we tylko we trójkę. Było miło, przyjemnie, ale po kolacji wszystkie wracałyśmy do swoich zajęć. To był taki krótki wycinek w naszej rzeczywistości, który niewiele wnosił do naszego życia. Ot, mnóstwo stresu przed: mycie, sprzątanie, gotowanie, a potem pół godziny i po sprawie. A ja mam w sobie wizję trochę jak z amerykańskich filmów. 

Chciałabym, żeby wszystko było idealnie w tym roku i żeby nasza zmiksowana rodzina mogła spędzić ze sobą dobry, przyjemny czas, dlatego zaczynam już myśleć o organizacji. Jak znam życie to większość będzie na mojej głowie, więc muszę zacząć planować już teraz (a pewnie powinnam przynajmniej miesiąc temu).   

Marzy mi się, żeby dom pachniał ciastem, a w kącie salonu stała choinka. Dekoracje świąteczne mi się marzą i muzyka świąteczna również! 

Chcę świąt z prawdziwego zdarzenia, ot co!

Jeśli macie jakieś swoje, sprawdzone pomysły na organizację rodzinnych świąt to chętnie przyjmę wszelkie rady! A sama coś czuję, że zamęczę Was swoimi przygotowaniami tu, na blogu ;)